Przyszedł czas na "Orlą Perć" Gór Świętokrzyskich (mam nadzieję, że wielbiciele Tatr nie obrażą się za to porównanie), czyli szlak pieszy przez najwyższe Pasmo Gór Świętokrzyskich - Łysogóry. Nie wiedzieć czemu kierunek "na zachód" nam bardziej pasował, więc rozpoczęliśmy marsz w Nowej Słupi, poprzez Łysiec oraz Łysicę, żeby skończyć w Świętej Katarzynie.

Trasę rozpoczynamy na bodzentyńskim rynku, z którego wychodzimy na ulicę Kielecką. Po kilkuset metrach napotykamy mogiłę Antoniego Pałasiewicza, poległego w 1919 roku w wojnie polsko - bolszewickiej. Obok krzyża znajdują się dwa inne pomniki. Z ulicy Kieleckiej skręcamy w ulicę Miejską, która prowadzi do wejścia do Puszczy Jodłowej.

W lesie, tuż za klasztorem ss Bernardynek, przy szlaku czerwonym prowadzącym na Łysicę, znajdują się dwie mogiły. Skrywają one około 80 ofiar mordu dokonanego przez niemieckie wojska okupacyjne, na żołnierzach ZWZ-AK oraz mieszkańcach Świętej Katarzyny i okolic. Żeby do nich dotrzeć trzeba zejść ze szlaku zaraz za bramą Świętokrzyskiego Parku Narodowego.

Muzeum Przyrodnicze Świętokrzyskiego Parku Narodowego na Świętym Krzyżu jest jednostką edukacyjną ŚPN założoną  w 1954 roku. Pierwotnie zajmowało budynek dawnego hospicjum klasztornego, a w 1972 roku zostało przeniesione do odbudowanego zachodniego skrzydła budynku klasztornego. Wystawa pokazuje historię Łysogór i okolic od czasów pierwotnych, zanim człowiek zaczął wpływać na środowisko, dochodząc do czasów obecnych, z krajobrazem mocno zmienionym przez człowieka. Na wystawie przedstawiono wpływ działalności człowieka na krajobraz na przykładzie rozwoju hutnictwa, osadnictwa i gospodarki leśnej.

Platforma widokowa na Łysej Górze została wybudowana w 2005 roku. Tworzy ją metalowa konstrukcja, która w minimalny sposób ingeruje w strukturę skalnego podłoża. Turyści poruszają się nad gołoborzem nie niszcząc go. Perforowana konstrukcja platformy pozwala na naturalny dostęp światła i wody opadowej do powierzchni znajdującej się pod konstrukcją. Z platformy można zobaczyć fragment pogańskiego wału kultowego wzniesionego pomiędzy VII a IX wiekiem na potrzeby kultu pogańskiego. 

Wieża klasztorna została zburzona w 1914 roku przez wycofujące się wojska austriackie. Po stu latach wieża została odbudowana i oficjalnie oddana do użytku 7 września 2014 roku. Uroczystościom przewodniczył dawny ordynariusz diecezji sandomierskiej arcybiskup Andrzej Dzięga. Wygląd wieży został odtworzony na podstawie starych rycin i fotografii. Nowa wieża została odbudowana na istniejącej podstawie i fundamentach, zbudowana z bloków piaskowca z wykorzystaniem elementów pozostałych z dawnej wieży.