Przyszedł czas na "Orlą Perć" Gór Świętokrzyskich (mam nadzieję, że wielbiciele Tatr nie obrażą się za to porównanie), czyli szlak pieszy przez najwyższe Pasmo Gór Świętokrzyskich - Łysogóry. Nie wiedzieć czemu kierunek "na zachód" nam bardziej pasował, więc rozpoczęliśmy marsz w Nowej Słupi, poprzez Łysiec oraz Łysicę, żeby skończyć w Świętej Katarzynie.

Na miejscu startu wycieczki czeka na nas dość duży parking - niestety płatny. Jeśli wybieramy się tam w weekend i chcemy skorzystać z tego parkingu to musimy pojawić się tam dość wcześnie - jak inni jedzą jeszcze śniadanko. Oprócz biletu do ŚPN możemy kupić tu drobne pamiątki sprzedawane na kilku straganach. Samo podejście na Święty Krzyż nie stanowi dużego wyzwania, mamy więc czas i sposobność cieszyć się widokiem Puszczy Jodłowej jaki i jej odgłosami (pod warunkiem, że wyruszyliśmy w drogę wcześnie rano i nikt nam nie przeszkadza).

Zaczątkiem budowli sakralnych na Łysej Górze jest kamienny wał kultowy wybudowany w VII lub VIII wieku. Choć pogańska budowla istnieje do dziś, to od blisko tysiąclecia Łysa Góra jest bardzo ważnym miejscem dla chrześcijaństwa. Już w pierwszych latach po chrzcie Polski na Łysej Górze wybudowano kościół pod wezwaniem Trójcy Przenajświętszej. Według Jana Długosza, w roku 1006 Bolesław Chrobry ufundował klasztor, w którym osadził Benedyktynów z Monte Cassino. Za Mieszka II klasztor został zniszczony przez Czechów.

Platforma widokowa na Łysej Górze została wybudowana w 2005 roku. Tworzy ją metalowa konstrukcja, która w minimalny sposób ingeruje w strukturę skalnego podłoża. Turyści poruszają się nad gołoborzem nie niszcząc go. Perforowana konstrukcja platformy pozwala na naturalny dostęp światła i wody opadowej do powierzchni znajdującej się pod konstrukcją. Z platformy można zobaczyć fragment pogańskiego wału kultowego wzniesionego pomiędzy VII a IX wiekiem na potrzeby kultu pogańskiego. 

Wieża klasztorna została zburzona w 1914 roku przez wycofujące się wojska austriackie. Po stu latach wieża została odbudowana i oficjalnie oddana do użytku 7 września 2014 roku. Uroczystościom przewodniczył dawny ordynariusz diecezji sandomierskiej arcybiskup Andrzej Dzięga. Wygląd wieży został odtworzony na podstawie starych rycin i fotografii. Nowa wieża została odbudowana na istniejącej podstawie i fundamentach, zbudowana z bloków piaskowca z wykorzystaniem elementów pozostałych z dawnej wieży.